Dziady

W dawnych czasach, "Dziady" obchodzone były w Przesilenia i Równonoce - przy okazji świąt dotyczących rocznej wędrówki Słońca. Źródła podają, że nasi Słowiańscy przodkowie dodatkowo obchodzili to święto również na początku listopada i maja. Obecnie "Święto Zmarłych" (Wszystkich Świętych) obchodzimy oficjalnie 1 listopada. Zaś 2 listopada (Zaduszki), obchodzimy Dziady.

Dziady to święto przodków, naszych "korzeni", śmierci, zadumy nad kruchością życia oraz spotkań z rodziną. U Słowian było jednocześnie świętem Przyrody, czyli spotkaniem bóstw Roda i Rodzany. Nasi przodkowie wierzyli, że dusze żyją wiecznie i przebywają w zaświatach, lub przybierają nowe ciało. Niegdyś cześć przodkom oddawano na grobach w postaci uczty. Symboliczną ofiarą dla Przodków i Bogów było jedzenie, zwłaszcza miód, chleb, kasza i mak. Tańczono i śpiewano. Było to przepysznie radosne święto podziękowania. Palono ogień, kadzidła i wonne zioła. Ogień ogrzewał i wskazywał drogę błąkającym się duszom, dlatego palono go na miejscach pochówku i rozstajnych drogach. Echem tego zwyczaju są dzisiaj znicze.

W ten dzień ogień warto rozpalać nie tylko na grobach, ale i w miejscach śmierci, domach zmarłych oraz miejscach szczególnie ulubionych przez zmarłe osoby. Należy przygotować dary dla Duchów i Bóstw. Aby ugościć Dusze zmarłych i Bóstw, można ugotować strawę składającą się z różnego rodzaju ziaren, kasz, nasion, maku, orzechów, miodu czy mleka. Paląc zioła czy kadzidła, zanosimy modlitwę do Świata Duchów.

"Święto Przodków" wspomnijmy ...

Karina Dzida 31.10.2016r.

Korekta: Puma