Kruk

Kruki to wyjątkowe stworzenia. Należą do najbardziej niesamowitych zwierząt jakie znam. Zamieszkują wszystkie typy krajobrazów i wszystkie kontynenty poza Ameryką Południową. Ich cechy to przede wszystkim inteligencja, pomysłowość, zamiłowanie do eksperymentów, kreatywność, oryginalność, ogromna zdolność uczenia się i używania narzędzi. Kruki są bardzo ciekawskie. Ich natura umysłu okraszona skłonnością do figli i zabawy daje niesamowite połączenie podobne do natury dziecka. Mają dość specyficzne poczucie humoru i uwielbiają się bawić. Potrafią naśladować różne odgłosy zwierząt, dlatego można nauczyć je mowy. Są szybkie i zuchwałe. Jedną z ich ulubionych zabaw jest zaczepianie orła, który jest o wiele większy. Inną - zjeżdżanie po śniegu jak na sankach. Młode kruki zbierają się w stada aby znaleźć partnera. Gdy już go odnajdą, odchodzą od grupy na rzecz życia we dwójkę. Zwykle łączą się na całe życie i są bardzo wierne. W czasie godów potrafią wyczyniać niesamowite podniebne ewolucje. Jednak niełatwo je podejść, gdyż są bardzo nieufne i płochliwe, wręcz unikają towarzystwa ludzi. Być może wynika to z wielu lat prześladowań. Te długowieczne ptaki z natury są samotnikami, choć chętnie wchodzą w układy z innymi zwierzętami. Korzystne dla nich są połączenia ze stadami wilków. Natomiast z lisami - niekonieczne. Wystarczy przypomnieć sobie popularne opowiastki o kruku i lisie :). Kruk jest wszystkożernym ptakiem, nie gardzi również padliną. Można powiedzieć wręcz, że przepada za mięsem a jednocześnie sam nie poluje.

Kruk w wielu kulturach znajduje ogromny szacunek jak i sporo miejsca w mitologii. Najczęściej jako ten, który przynosi słońce, lub przynajmniej jest ze słońcem kojarzony. Trochę jak Prometeusz świata zwierząt. Inuici wierzą, że właśnie kruk jest stwórcą świata i poświęcają mu w swych opowieściach najwięcej miejsca. W Chinach znany jako trójnogi Kruk - symbolizuje wschód, zenit i zachód słońca. W Japonii występuje jako czerwony, solarny kruk. Na Bliskim Wschodzie, w Persji i Turcji kruki pełniły istotną rolę w słonecznym kulcie Mitry. W Indiach ptak ten poświęcony jest Sziwie i Kali. U Celtów przybrał postać bogini Badb, znanej też jako Morrigan, pani wojny. W mitologii nordyckiej, kruki są towarzyszami boga Odyna. Hugin (myśl) i Munin (pamięć), codziennie przynoszą mu informacje o tym, co się dzieje na świecie. W Afryce jest przewodnikiem ostrzegajacym przed niebezpieczenstwem. U rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej również przejawia się w wielu mitologiach, a także często występuje na słupach totemicznych mieszkańców północnego zachodu. Na tym kontynencie kruk wraz z kojotem mają reputację tricksterów. Postać trickstera reprezentuje błaznującego mędrca oraz oszusta. Tego, który robi sobie żarty ze wszystkiego, łącznie z sobą samym. Działa na przekór i łamie zasady. Jest jednocześnie mądry i głupi. Właściwie trudno ocenić go jako jednoznacznie dobrego czy złego. Również w wielu innych źródłach informacje na jego temat są dość sprzeczne. Te cechy na pewno nie przysparzają mu popularności. U nas znalazł swoje miejsce pośród wiedźm, demonów i diabła, co prawdopodobnie jest spuścizną religii, która odesłała w niepamięć czasy pogańskie.

Kruk to przede wszystkim magia i mistycyzm. Ptak - omen. Z magicznych zdolności przynoszonych przez kruka na pierwszy plan wybija się zmiennokształtność, umiejętność znikania i poruszania się pomiędzy światami. Kruk jest wysłańcem pustki i z tej pustki przynosi światło. Jako posłaniec przynosi również wizje i wiedzę. Potrafi działać poza czasem i przestrzenią. Dzięki swym padlinożernym zwyczajom, kruk i śmierć są często kojarzone ze sobą. I słusznie. Z innej strony - skoro kruk kursuje pomiędzy światami, to ma wiele wspólnego ze światem tak żywych, jak i umarłych. Silne są jego powiązania zarówno z narodzinami, jak i śmiercią; tworzeniem oraz destrukcją. Krawędź - to słowo najlepiej odzwierciedla jego ulubione miejsce. Żyjąc na granicy światów, jest "neti neti" - ani to ani to. Ta właściwość daje mu zdolność widzenia poza dualizmem i balansowanie pomiędzy jasną i ciemną stroną. Często dzięki temu jest niewłaściwie oceniany. Dla tych, co przebywają po jasnej stronie - jest ciemny. Dla tych, co po ciemnej - jest jasny. Natomiast prawda jest taka, że zna on obie, jednocześnie należąc i nie należąc do obu. Jego zdolności dają mu głęboki wgląd w istotę rzeczy, kontakt ze źródłem, dar widzenia kluczowych wątków, przeznaczenia, wiedzę oraz intuicję. Jest on strażnikiem tajemnic i portalem inicjacji. Jego moc uzdrawiania to medycyna ciemnej strony i śmierci. Potrafi transformować i uzdrawiać mroczne energie. Jest czarnoksiężnikiem wysokich lotów. Jego pojawienie się zwykle wzbudza lęk, zwłaszcza gdy żarty się kończą.

Jego kierunkiem jest zachód, porą jesień ale także czas przesilenia zimowego.

Na zakończenie jedna z moich ulubionych i jednocześnie najkrótszych opowieści o kruku. Pochodzi z książki J. Machowskiego "Inuit opowiadania eskimoskie".

Kruk

Człowiek zobaczył Kruka trzymającego coś w dziobie

i rzekł:

- Kruku ! Kruku ! Co trzymasz w dziobie?

- Udo człowieka - odpowiedział Kruk.

A na to człowiek:

- To daj mi kawałek do zjedzenia.

- Ja przepadam za tym i lubię to, bo moje krucze dzieci

i ja zjadamy krew, to są pyszne rzeczy - odpowiedział Kruk.