"Nie ma na świecie nic bardziej miękkiego i uległego niż woda. Nic nie może jej pokonać choć wszystko może ją zwyciężyć." Lao Tsy

 

 

Woda jest ze mną od samego początku. Wiele razy udowodniła mi jak wielką dysponuje mocą. Jej magia, tak jak magia wszystkich żywiołów, należy do najsilniejszych jakie znam. Siły żywiołów były przed wszystkim co powstało na naszej planecie a ich pierwotność, dzikość oraz potęgę bardzo trudno ujarzmić, i może wcale nie należy tego robić.

 

 

Żywiołowi wody w naszych organizmach podlegają wszelkie płyny oraz system krążenia na poziomie materii i energii. Ciekawe jest to, że nasze ciała zawierają w sobie aż 60-70% wody, podobnie jak oceany stanowią 70% powierzchni ziemi. Taka proporcja z całą pewnością nie jest przypadkowa. Tak więc wygląda na to, że woda jest jednym z naszych najważniejszych składników. Jest jednocześnie jedną z najbardziej rozpowszechnionych substancji chemicznych we wszechświecie. Bez dostarczania naszym organizmom wody, umieramy bardzo szybko. Dotyczy to wszystkich żyjących istot na naszej planecie.Woda ma 3 stany skupienia, które możemy zaobserwować w naturze. Może występować w postaci płynnej, pod którą najlepiej ją znamy, stałej - jako lód, a także jako para wodna, co możemy obserwować na niebie jako chmury. Tak więc możemy tu zaobserwować dwa cykle. Jeden to parowanie i skraplanie (gaz-ciecz), drugi jako topnienie i krzepnięcie (ciecz-ciało stałe). Wszystkie zachodzą pod wpływem temperatury, której głównym generatorem jest ogień - słońce, ale także w mniejszym stopniu inne czynniki i procesy zachodzące w przyrodzie. Kolejnym ciekawym zjawiskiem jest fakt, że zamarzając - rozszerza się - co jest anomalią wśród substancji chemicznych. W przyrodzie jest uniwersalnym rozpuszczalnikiem, nośnikiem informacji, oczyszczalnią oraz środkiem transportu.  Pozostaje w ciągłym ruchu. Ulega nieustannym procesom zmiany. Płynąca woda dąży zawsze w dół, aby zająć najniższe miejsce. Jej siła potrafi drążyć skałę.

 

 

Przypływy i odpływy wód, zwłaszcza w oceanach są w dużej mierze zależne od księżyca. Przypływ i odpływ w praktyce ma miejsce codziennie i jest większy podczas pełni i nowiu księżyca. W pierwszej i ostatniej kwadrze to zjawisko jest mniej zauważalne niż w dniach, gdy księżyc i słońce leżą w jednej linii.

 

 

Charakter tego żywiołu jest zdecydowanie żeński. W większości kultur to symbol płodności, urodzaju, narodzin oraz Bogini Matki. Nowe życie powstaje w pierwotnych wodach, które symbolizują potencjalność istnienia (zanim ukształtuje ono swą stałą formę). Od praczasów życie zaczynało się w wodzie, zanim w wyniku ewolucji wyszło na ląd. Ale nawet u ssaków lądowych pozostałością tego są wody płodowe, w których rozwija się nowa istota. Tak więc to praocean i pramateria są źródłem istnienia.

 

 

Narodziny i śmierć to dwie bramy, przez które przychodzimy na ten świat i opuszczamy go. Symbolika wody niesie ze sobą oba te znaczenia. Jest żywiołem, podobnie jak i pozostałe, z jednej tworzącym a z drugiej niszczycielskim. Taka właśnie dualna jest natura żywiołów. Odzwierciedleniem tego stanu rzeczy są obecne w różnych kulturach mity o potopie, czy rytuał chrztu. Potop koresponduje z niszczącym aspektem wody, ale również z oczyszczeniem i  odnową. Z potopu przecież wynurza się nowa rzeczywistość. Zanurzenie w wodzie to oczyszczenie, rozkład starego i narodziny nowego . Podobnie chrzest łączy w sobie aspekt oczyszczający, usuwający i zapładniający symboliki wody. Ma na celu zmycie poprzedniego stanu i odrodzenie jako nowa osoba. Innym twórczym aspektem wody czy płynów jest zapładnianie. Jako przykłady wymienię tu nasienie w znaczeniu fizjologicznym oraz deszcz w kontekście symbolicznym.

 

 

Funkcja wody w przyrodzie ma wiele niuansów zależnie od postaci czy miejsca występowania. 

 

 

 

Ze wględu na postać wyróżniamy:

 

 

Deszcz. Krople spadającej wody są darem i błogosławieństwem bogów nieba. Podczas deszczu wszystkie rośliny otwierają się i piją życiodajną wodę aby uzupełnić jej zapas w swoich organizmach i umożliwić sobie tym dalsze istnienie. Cały świat przyrody oczyszcza się, zmywa z siebie zalegającą warstwę brudu i ulega odnowieniu. W naszej cywilizacji zastąpiliśmy deszcz prysznicem, zapominając o deszczu przed którym chronimy się parasolem, ale wystarczy spędzić kilka dni w trasie z namiotem, bez dostępu do wody by bardzo łatwo przypomnieć sobie o tym :). Deszcz jest najbardziej doceniany przez rolników i ogrodników których plony w dużym stopniu zależą od tej życiodajnej siły, która w nadmiarze potrafi też stać się klęską żywiołową.

 

Śnieg. Krystaliczna forma wody. Kryształy i biel śniegu stanowią oczyszczoną formę wody. Śnieg wiąże się z zimową porą, niską temperaturą i czasem, kiedy wolimy grzać się w domowym ognisku niż podróżować. Padający śnieg odmienia nawet krajobraz, który bardzo dobrze znamy, przez co zdarza się zabłądzić. Potrafi uwięzić lub przynajmniej utrudnić przemieszczanie. Obraz świata zasypanego białą poduchą stanowi bramę do innej rzeczywistości, świata wyobraźni, baśni i snu. Lód pokrywający jeziora buduje pomost, po którym możemy przemierzczać się przez przestrzeń niedostępną w tej formie w innych porach roku.

 

 

Mgła. Krople wody rozproszone w powietrzu. Podobnie jak śnieg, jest ona medium tworzącym pewien rodzaj zasłony pomiędzy światami, dzięki czemu zaciera się granica pomiędzy nimi. Wchodząc w mgłę można trafić przez bramę do innej rzeczywistości, lub zwyczajnie zabłądzić nawet w znanym terenie. Krążą opowieści, że podczas mglistych dni można w górach spotkać różne niematerialne istoty, które najwyraźniej także korzystają z przejścia, tylko w drugą stronę niż my :).

 

 

Chmury. Można powiedzieć, że jest to rodzaj mgły niedostępny dla nas w normalnych warunkach. Zwykle obserwujemy je na niebie. Mają właściwości transportujące i można z nich czytać wizje o czym bardzo dobrze wiedzą dzieci a dorośli często zapominają, podobnie jak i w ogóle o patrzeniu w niebo. Sferą powietrzną i pogodą zajmują się istoty zwane płanetnikami.

 

 

 

Ze względu na miejsce występowania wyróżniamy:

 

 

Źródła. Wybijająca spod ziemi woda jest darem ziemi, bogini matki. To najczystszy możliwy rodzaj wody - bo przefiltrowany w głębi ziemi i dziewiczy. Woda źródlana obdarzona jest mocą uzdrawiania, dawania mądrości i spełniania życzeń. Można zaobserwować tą właściwość źródeł w wielu baśniach, mitach oraz miejscach mocy różnych kultur. Takie miejsca w większości związane są z kultem bogini i często reprezentują duchowe łono matki ziemi. Pamiętam z dzieciństwa jedną z baśni, która zapadła mi w pamięć. Opowiadała ona o żywej wodzie bijącej ze źródła w korzeniach drzewa na szczycie góry. Droga do niej była oczywiście najeżona trudnościami i tylko nieliczni mogli tam dotrzeć. W folklorze źródła i studnie często bywały również symbolami miłości i małżeństwa, seksu i prokreacji, a także bramami do innej rzeczywistości.

 

 

 

Strumienie / Rzeki. Zwykle płynące wody mają początek w górach i z siłą grawitacji płyną w dół, do mórz i oceanów. Nurt staje się coraz bardziej wartki lub rozlewa się szeroko, a siła wody wzrasta. Zatrzymanie jej ruchu to niełatwe zadanie. Ma za nic wszelkie przeszkody, rzeźbi teren, przez który się przelewa i potrafi wydrążyć nawet kamień. Rzeki najbardziej związane są z metaforą ludzkiego życia. Od poczęcia i narodzin (źródło) do śmierci i reinkarnacji (ocean). Rzeka wpada do morza, kropla staje się oceanem - takie piękne metafory oświecenia funkcjonują na wschodzie. Znana jest również inna wersja - oświecenie jako podróż w górę rzeki, do źródła. Rzeka stanowi naturalną granicę. Bywa metaforą przejścia pomiędzy życiem a śmiercią (Styks). W folklorze przejście przez płynącą wodę trzyma z daleka zło, które nie może się przedostać na drugi brzeg. Tutaj przekraczanie nurtu przez most lub bród ma bardzo magiczne znaczenie. Dawniej ludzie budowali swoje osady a później miasta nad rzekami, aby mieć stały dostep do wody. W wielu kulturach rzeki były uznawane za święte, np. Ganges w Indiach (poświęcny bogini Ganga), czy Nil, którego wylewy wnosiły żyzny muł na pola.

 

 

Wodospady. Miejsca zwykle o charakterze skalnego urwiska, gdzie woda z wysokości spada z wielką siłą. Zwykle pod wodospadem tworzy się zbiornik w stylu wanny. Działanie takiego miejsca mocy przypomina prysznic, wiąże się z oczyszczeniem, ale jednocześnie w ogromnym stopniu napełnia energią.

 

 

Jeziora / Oczka wodne. Zbiorniki stojącej słodkiej wody. Przy dobrej pogodzie ich tafla pozostaje niezmącona i przypomina lustro, w którym można się przejrzeć, a jednocześnie zobaczyć co jest po drugiej stronie w podwodnym świecie. Lustro stanowi bramę pomiędzy światem natury i istot nadprzyrodzonych. Miejsca te, podobnie jak rzeki i źródła, zwykle zamieszkane są przez duchy, które w folklorze zwane są rusałkami czy wodnikami. Trochę inną kategorię stanowia topielcy, czy też utopce. Ogólnie wszystkie bóstwa wodne uważane są za niebezpieczne i należy ich raczej unikać.

 

 

Bagna. Bardzo magiczne miejsca, tajemnicze i odludne. Jednak nie zawsze o charakterze pozytywnym. Miejsca związane z procesami rozkładu i gnicia. Duchy zamieszkujące takie przestrzenie, lubią zwabiać swoje ofiary wgłąb bagiennych bezdroży po to, by tam pozbawić je życia.

 

 

Morza / Oceany. Zbiorniki słonej wody zajmują najwięcej powierzchni naszej planety. Słona woda nie nadaje się do picia. Ma natomiast inną cenną właściwość: bardzo dobrze oczyszcza. Wielkie zbiorniki wody od zawsze budziły w ludziach z jednej strony lęk a z drugiej ciekawość: co znajduje się po ich drugiej stronie, co kryje się w głębi? Tajemnice mórz i oceanów przez wieki zgłębiali żeglarze. Stworzyli oni specyficzną kulturę, którą możemy odnaleźć w portowych tawernach całego świata, gdzie popijając rum, snują swoje opowieści, nierzadko pełne burzliwych przygód, morskich potworów, syren czy innych stworów należących do podwodnych światów.

 

 

 

* * *

 

 

Księżyc. Temat jest bardzo obszerny i nadaje się na osobny artykuł. W związku z tym wspomnę tylko o kilku  rzeczach związanych z obecnie omawianym zagadnieniem. Nasz satelita jest bardzo silnie powiązany z mocą wody i kobiecą cykliczną siłą. Jego trzy fazy (symbol potrójnej bogini), mają odzwierciedlenie w trzech etapach życia kobiety: jako dziewica, matka i starucha. Wykazuje silne powiązanie z mocami tajemnymi, intuicją, emocjami i zmiennością. Dawniej w wyniku obserwacji jego faz, stworzono pierwsze kalendarze. Stąd pewnie jego inna nazwa: Miesiąc. Jego cykl około 28 dni jest też bardzo zbliżony do miesięcznego cyklu kobiety. Zaobserwowano również, że w okolicach pełni rodzi się więcej dzieci niż w innych dniach cyklu. O powiązaniu z ruchami wód napisałam na początku.

 

 

* * *

 

 

Żywioł wody zawiaduje emocjami i podświadomością. Gdy pojawia się w snach czy wizjach, zawsze odnosi się do sfery naszych uczuć. Jakość wody, jej stan skupienia, miejsce występowania i głębokość informują o poziomie i rodzaju emocji z którymi mamy doczynienia. Pełna gama możliwości wody rozciąga się pomiędzy dwoma stanami: rozszalałym i spienionym, oraz spokojnym i przejrzystym. Tutaj przychodzą mi na myśl dwa przeciwstawne obrazy. Pierwszym jest burza, sztorm, czy sytuacje w których ludzie nie panują nad niszczycielską siłą emocji. Drugim natomiast, gładka i przezroczysta tafla wody, w której mistyk przegląda się jak w lustrze. Cała praca z tym żywiołem polega na przejściu od pierwszego do drugiego obrazu, co oczywiście proste nie jest, zwłaszcza gdy brak warunków życiowych w których bytuje mistyk (czyli cisza i spokój). Tak więc wyzwanie jest dużo trudniejsze, co nie znaczy, że niemożliwe :).

 

 

Na koniec warto jeszcze wspomnieć o znanym japońskim badaczu wody Masaru Emoto. Odkrył on bardzo ważną właściwość wody - przyjmowanie i przenoszenie informacji. Według uczonego, ładunek emocjonalny, czy też informacja emocjonalna, którą przekazujemy wodzie, zostaje zapamiętana i zakodowana w jej cząsteczkach. Emocje i woda to układ sprzężony, jedno odzwierciedla drugie. Jakość wody jest odbiciem jakości naszych emocji. Tak więc pamiętając o fakcie, że my i nasza planeta składamy się w 70% z wody, zastanówmy się, jakie informacje wkładamy codziennie w naszą rzeczywistość i dlaczego tak trudno nam zmienić pewne emocjonalne nawyki? To, jakie emocje wydzielamy zostaje zapisane w wodzie znajdującej się w naszych ciałach a następnie oddziaływuje spowrotem na nas i nasze otoczenie. Z drugiej strony warto również zastanowić się jak wpływa na nas otoczenie, zwłaszcza woda, którą się myjemy i którą pijemy?

 

 

Jest to dobry początek do zrozumienia magii wody, ale to temat rzeka, tak więc najciekawsze pozostawiam dla wtajemniczonych ;).

 

 

Karina Dzida

www.shamania.wix.com/shamania

kwiecień 2015r.